Λόγιος, εκπρόσωπος του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, πρωτοπόρος μεταρρυθμιστής σε εκπαιδευτικά ζητήματα. Γεννήθηκε στη Τσερναβόδα της Δοβρουτσάς, στη σημερινή Ρουμανία, το 1725 και πέθανε στο Βουκουρέστι το 1800. Το όνομά του είναι άγνωστο. Ιώσηπος ονομάστηκε όταν χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος, ενώ το Μοισιόδαξ είναι δεικτικό της καταγωγής του. Σπούδασε στις σχολές της Θεσσαλονίκης, της Σμύρνης, και στην Αθωνιάδα του Αγίου Όρους, το 1754-55, κοντά στον Ευγένιο Βούλγαρη. Το 1759 ήταν ιεροδιάκονος στο ναό του Αγίου Γεωργίου στη Βενετία, ενώ το 1760-61 σπούδασε φυσική φιλοσοφία στην Πάδοβα. Το 1765 αποδέχτηκε την πρόσκληση του ηγεμόνα της Μολδαβίας Γρηγορίου Γ' Γκίκα να διδάξει στην Αυθεντική Σχολή του Ιασίου. Εκεί ο Μοισιόδαξ δίδαξε γεωγραφία και μαθηματικά. Δίδασκε επίσης την ανάγκη διαχωρισμού, στη μελέτη και διδασκαλία, της φιλοσοφίας από τη θεολογία, την αντικατάσταση της διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής από την "κοινή" ελληνική, υποστήριζε τη διδασκαλία των θετικών επιστημών και της ορθολογικής φιλοσοφίας. Για τις ιδέες του αυτές συνάντησε σφοδρές αντιδράσεις. Το 1766 παραιτήθηκε για λόγους υγείας. Επανήλθε ως δάσκαλος το 1776, αλλά λόγω νέων αντιδράσεων παραιτήθηκε και πάλι τον επόμενο χρόνο. Μετά από τετραετή περιπλάνηση σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης κατέληξε στη Βενετία το 1779, όπου εξέδωσε έργα του και το 1780 την "Απολογία" του, με την οποία στρεφόταν κατά των αντιπάλων του.