Οι παρατυπίες στην εκλογική διαδικασία, η άσκηση βίας και η νόθευση των αποτελεσμάτων χαρακτηρίζουν λιγότερο ή περισσότερο έντονα κάθε φορά τις εκλογές κατά το 19ο αιώνα. Από τις πλέον χαρακτηριστικές είναι οι εκλογές του 1844. Η ιδιαιτερότητα των εκλογών αυτών πέρα από το ότι ήταν οι πρώτες έγκειται στο γεγονός ότι η "γαλλορωσική" αντιπολίτευση, υπό την ηγεσία του Ι. Kωλέττη και του Α. Μεταξά, επέδειξε μεγαλύτερη έφεση στη νόθευση των εκλογικών αποτελεσμάτων από την υπηρεσιακή κυβέρνηση του Aλ. Μαυροκορδάτου. Ο Νικόλαος Δραγούμης, διεισδυτικός παρατηρητής των πολιτικών πραγμάτων του νεοσύστατου βασιλείου, σχολιάζει τις πρώτες εκλογές:

[...] Προέκειτο να κυρωθώσι φιλικαί εκλογαί; Ευθύς και αι δεινόταται παραβιάσεις παρεσιωπώντο ή εχαρακτηρίζοντο επουσιώδεις παρατυπίαι· και η μεν βία, η στάσις αυτή, απεκαλούντο δικαία άμυνα, η δε αδικία, η ακολασία, το ψεύδος, δικαιοσύνη, μετριότης, αλήθεια. Και αυταί αι λέξεις ήλλαξαν σημασίαν· η μεν παραβίασης των καλπών ωνομάσθη συστολή των σανίδων, αι δε σαπουνοκασέλαι και τα σακκούλια κάλπαι, η λύμανσις των σφραγίδων τυχαία σύντριψις, οι συμβολαιογράφοι επί της ψηφοφορίας επιτροπαί και οι απόβλητοι του λαού εκλεκτοί αυτού. Προϋτίθετο ακύρωσις εκλογής; η φυλακή του νόμου μετετρέπετο εις ασέβειαν, η διατήρησης της τάξεως εις βιαίαν επίθεσιν η επιείκια, η ειλικρίνεια, η αποχή, εις δόλον, καταφοράν, επέμβασιν. ’λλ' η ασέβεια, η βία, ο δόλος, η καταφορά, η επέμβασις υπερίσχυον μόνον όπου οι εκλεχθέντες ήσαν φίλοι του πεσόντος υπουργείου, όπου δε ήσαν αντίπαλοι, εκεί η ασέβεια, η βία, ο δόλος, η καταφορά, η επέμβασις, συνετρίβοντο κατά των βράχων της ανεξαρτησίας, της ακεραιότητος και της αρετής. Ουδέ ησθάνετο επίσης πανταχού ο λαός της Ελλάδος τα ίδια δικαιώματα· αλλ' αδιάφθορος και ατρόμητος αυτών υπέρμαχος εν ταις επαρχίαις, ων επεκυρώθησαν αι εκλογαί, έκλινε δουλικώς τον αυχένα όπου απέβησαν υπέρ των ομοφρόνων του πρώην υπουργείου. Ο νόμος νυν μεν έπρεπε να κοιμάται, νυν δε ν' αγρυπνή, ποτέ μεν να ερμηνεύεται κατά γράμμα, ποτέ δε κατ' έννοιαν και άλλοτε να διαστρέφωνται και αι σαφέσταται, αι καθαρώταται, αι ρητόταται διατάξεις."

Το παραπάνω απόσπασμα βρίσκεται στο Ν. Δραγούμης, Ιστορικαί Αναμνήσεις, τ. Β', Αθήνα, Ερμής, 1973, σ. 93.