|
Η πολιτική αναμέτρηση του 1961 στιγματίστηκε από θεσμικές παρεκτροπές
και επεμβάσεις παρακρατικών μηχανισμών στην ανάδειξη του εκλογικού αποτελέσματος.
Η διαδικασία την οποία η νεοσυσταθείσα υπό το Γεώργιο Παπανδρέου Ένωση
Κέντρου κατήγγειλε δημόσια ως "εκλογές βίας και νοθείας" δε διεκδικεί
έπαθλο πρωτοτυπίας στη μετεμφυλιακή Ελλάδα. Το ειδικό βάρος της, ωστόσο,
έγκειται στο ότι δρομολόγησε καταλυτικές πολιτικές διαδικασίες στο διάστημα
1961-63 (Ανένδοτος αγώνας) από μέρους της Ένωσης Κέντρου, οι οποίες οδήγησαν
στον τερματισμό της μακροχρόνιας κυριαρχίας της Ε.Ρ.Ε.
Η δολοφονία του βουλευτή της Ε.Δ.Α., Γρηγόρη Λαμπράκη, αποτέλεσε την
κορύφωση της ανεξέλεγκτης δράσης των παρακρατικών μηχανισμών την εποχή
αυτή. Τα παραπάνω συνέτειναν στη διόγκωση της κοινωνικής πόλωσης που συντηρούνταν
όλη αυτή την περίοδο, λόγω της διατήρησης από την κυβέρνηση του θεσμικού
οπλοστασίου της μετεμφυλιακής κατάστασης (έκτακτα μέτρα για αντιφρονούντες,
σκληρή κατασταλτική νομοθεσία).
Εξάλλου η πολιτική οικονομικής λιτότητας που ακολουθήθηκε από την Ε.Ρ.Ε.,
παρότι εξασφάλισε συνθήκες σταθερότητας και ανάπτυξης (χαμηλός πληθωρισμός
κτλ.), έπληξε τις χαμηλές εισοδηματικές κατηγορίες πολιτών. Όλα αυτά ευνόησαν
την ήττα της Ε.Ρ.Ε. στις εκλογές του 1963, αν και χρειάστηκε μια ακόμα
εκλογική αναμέτρηση, το 1964, για να πραγματοποιηθεί η εξασφάλιση της απόλυτης
κυβερνητικής πλειοψηφίας από την Ένωση Κέντρου.
|
|