Η έκθεση του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού με θέμα την ανάπτυξη των μαθηματικών και της μαθηματικής σκέψης στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, εποχή κατά την οποία τίθενται τα θεμέλια της επιστήμης, επιχειρεί να προβάλει μία από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Ταυτόχρονα, αναδεικνύει τη σημασία των αρχαίων ελληνικών μαθηματικών για τον ελληνικό και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Στο πλαίσιο της ευρύτερης πολιτικής και φιλοσοφίας του Ιδρύματος, η έκθεση είχε εξαρχής δύο βασικούς στόχους-μηνύματα:

1. Να αναδείξει τα μαθηματικά των αρχαίων Ελλήνων ως θεμέλιο της επιστημονικής σκέψης.
2. Να τονίσει ότι τα μαθηματικά είναι για όλους, καθώς:
   • συμβάλλουν στην προσωπική ανάπτυξη του ατόμου
   • αποτελούν διανοητική πρόκληση
   • παρέχουν τη δυνατότητα υποβοήθησης σε διάφορες δραστηριότητές μας και
   • είναι αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας και του πολιτισμού της κοινωνίας που τα παράγει και τα χρησιμοποιεί.

Η έκθεση καλύπτει ολόκληρη την περίοδο των αρχαίων ελληνικών μαθηματικών από τον 6ο αιώνα π.Χ. έως και τον 4ο αιώνα μ.Χ. και αναφέρεται στα πιο σημαντικά «επεισόδια» και πρόσωπα της ιστορίας τους.

Σύντομη αναφορά γίνεται, επίσης, στα προελληνικά μαθηματικά των Αιγυπτίων και των Βαβυλωνίων, όπως και στην πορεία των κειμένων των Ελλήνων μαθηματικών μετά το τέλος του αρχαίου κόσμου: από τα μοναστήρια του Βυζαντίου και τα αντιγραφικά εργαστήρια των Αράβων έως και την πρόσληψή τους από τους Ευρωπαίους επιστήμονες της Αναγέννησης και της εποχής της Επιστημονικής Επανάστασης. Βασικές εφαρμογές των μαθηματικών σε άλλες επιστήμες κατά την περίοδο εκείνη, με ιδιαίτερη έμφαση στην αστρονομία, τη μαθηματική γεωγραφία και τη μουσική, συμπληρώνουν την εικόνα των ελληνικών μαθηματικών.

Παράλληλα, παρουσιάζεται επιγραμματικά το πολιτισμικό πλαίσιο ανάπτυξης της αρχαίας ελληνικής μαθηματικής σκέψης, από τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας και της Κάτω Ιταλίας έως την κλασική Αθήνα και την Αλεξάνδρεια των Eλληνιστικών χρόνων.