Σε αντίθεση με τη γλυπτική και την αρχιτεκτονική, των οποίων την εξέλιξη γνωρίζουμε λεπτομερώς από τα σωζόμενα μνημεία, οι γνώσεις μας για την αρχαία ελληνική ζωγραφική είναι αποσπασματικές μιας και τα πρωτότυπα που σώθηκαν είναι ελάχιστα. Από το β' τέταρτο του 5ου αιώνα π.Χ. μεταβλήθηκε σημαντικά ο τρόπος της ζωγραφικής απεικόνισης των ανθρώπινων μορφών, της κίνησης και της ένταξής τους στο χώρο. Οι κύριες πηγές από τις οποίες αντλούμε τις πληροφορίες μας είναι οι αρχαίοι συγγραφείς, Έλληνες και Λατίνοι, η αγγειογραφία και για τον 4ο αιώνα π.Χ. τα ταφικά μνημεία από τη βόρεια Ελλάδα και τα ψηφιδωτά. Σε ορισμένες περιπτώσεις αποδεικνύεται εξίσου χρήσιμη η μελέτη των ρωμαϊκών τοιχογραφιών, εφόσον συχνά επαναλαμβάνουν συνθέσεις της Κλασικής περιόδου.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα σημαντικότερα ζωγραφικά έργα της Κλασικής περιόδου δημιουργήθηκαν σε υπόστρωμα από φθαρτά υλικά (ξύλο ή δέρμα). Αλλά κι εκείνα που είχαν φιλοτεχνηθεί απευθείας πάνω σε τοίχους καταστράφηκαν μαζί με τα κτήρια.

| εισαγωγή | τέχνες | γράμματα | εκπαίδευση | θρησκεία |	Κλασική Εποχή
Σημείωση: Επιλέγοντας τις εικόνες μπορείτε να δείτε αυτές σε μεγέθυνση, καθώς και τις επεξηγήσεις τους. Οι υπογραμμισμένες παραπομπές (links) οδηγούν σε σχετικά με αυτές κείμενα, ενώ οι μη υπογραμμισμένες αποτελούν επεξηγηματικό γλωσσάρι.