 |
|
 |
Πολιτική απέναντι στους ανθενωτικούς
Ένωση των Εκκλησιών, αποτέλεσμα της εξωτερικής πολιτικής του
Μιχαήλ Η'
το 1274, προκάλεσε το διαχωρισμό του βυζαντινού λαού σε ενωτικούς και
ανθενωτικούς. Ένας λοιπόν από τους κύριους στόχους της εσωτερικής πολιτικής
του βυζαντινού αυτοκράτορα ήταν η αποκατάσταση της ενότητας αυτής. Έπρεπε
για το λόγο αυτό να έρθει αντιμέτωπος με όλες εκείνες τις ομάδες που αντιδρούσαν
στην ενωτική του πολιτική.
Ιδιαίτερα έντονη ήταν η αντίδραση των μοναχών
κυρίως των ανατολικών επαρχιών, πυρήνας των οποίων ήταν οι
Αρσενιάτες,
οπαδοί του καθαιρεμένου από το Μιχαήλ Η' πατριάρχη Αρσενίου, που είχε
αντιταχθεί στο σφετερισμό του θρόνου από τον Παλαιολόγο. Τα κηρύγματά
τους έβρισκαν πρόσφορο έδαφος στο λαό που πέραν των δογματικών διαφορών
δεν μπορούσε να ξεχάσει εύκολα τις δύσκολες μέρες της λατινικής κατοχής.
Ο Μιχαήλ Η' έσπευσε να πάρει μέτρα. Σε
τομογραφία
του ενωτικού πατριάρχη
Ιωάννη Βέκκου και της συνόδου της Κωνσταντινούπολης, το Φεβρουάριο του
1277, δηλωνόταν ότι η Ένωση ήταν αποδεκτή και ορίζονταν ποινές για όλους
εκείνους που επέμεναν να την απορρίπτουν. Η εφαρμογή των ποινών ήταν άμεση.
Πολλοί ανθενωτικοί έχασαν τις περιουσίες τους, εξορίστηκαν ή ακόμη και
τυφλώθηκαν. Παρ' όλα αυτά η αντίδραση δε σταμάτησε και συντέλεσε μαζί με
την αλλαγή της παπικής πολιτικής ως προς το ζήτημα της Ένωσης στην αποκήρυξή
της λίγο μετά το θάνατο του Μιχαήλ (+1282).
|
