Στα μέσα του αρχαίου μήνα Ποσειδεώνα, δηλαδή προς τα τέλη του σημερινού Δεκεμβρίου, γιορτάζονταν στην Αττική  τα «Μικρά ή κατ' αγρούς Διονύσια». Επρόκειτο για μια εύθυμη εορτή αφιερωμένη στο θεό Διόνυσο, με κέντρο το φαλλό, ένα σύμβολο της γονιμότητας. Ο κόσμος από τους αγροτικούς συνοικισμούς κατέφτανε με βοϊδάμαξες στην πόλη. Με τα πρόσωπα βαμμένα και μεταμφιεσμένοι, αναπαριστώντας διάφορα δρώμενα και προβαίνοντας σε τολμηρούς αστεϊσμούς, οι πανηγυριστές συνήθιζαν να πειράζουν γνωστούς και αγνώστους, να «σκώπτουν εξ αμάξης». Οι νεαροί αγρότες επιδίδονταν και στον «ασκωλισμό». Τα «ασκώλια» ήταν δερμάτινοι σάκοι φουσκωμένοι και λαδωμένοι, πάνω στους οποίους οι συμμετέχοντες προσπαθούσαν να χορέψουν χωρίς να χάσουν την ισορροπία τους.