16/29 Μαΐου 1912: Συνθήκη Ελλάδας-Βουλγαρίας. Μετά τη Συνθήκη Φιλίας και Συνεργασίας Βουλγαρίας-Σερβίας ήρθε η σειρά της Ελλάδας να συνάψει στη Σόφια συνθήκη με τη Bουλγαρία. Η συνθήκη είχε καθαρά αμυντικό χαρακτήρα, καθώς προέβλεπε τη συμμαχία των δύο κρατών έναντι της Tουρκίας. Όμως δεν περιείχε καμία ρύθμιση σχετικά με το μοίρασμα των ευρωπαϊκών εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε περίπτωση νίκης, διαμορφώνοντας έτσι τις συνθήκες που οδήγησαν στον Α΄ Bαλκανικό Πόλεμο. Η συνθήκη είχε ισχύ για τρία έτη, αλλά μπορούσε να ανανεωθεί σιωπηρά, εκτός αν προηγουμένως καταγγελλόταν. Σύμφωνα με το άρθρο 4, η συνθήκη έπρεπε να τηρηθεί μυστική. Καμία Μεγάλη Δύναμη δεν ορίστηκε εγγυήτρια, ενώ στην περίπτωση της Σερβοβουλγαρικής συμμαχίας εγγυήτρια ήταν η Ρωσία.