![Μεγάλη φωτογραφία (66kB)](../../images/small/120.gif) |
|
![](../images/barcode.gif)
![](../../images/dot_clear.gif)
![Tο αίτημα της διαβαλκανικής συνεννόησης](../images/menu/110_off.gif)
![](../../images/dot_clear.gif)
![Oι διεθνείς σχέσεις της χώρας](../images/menu/120_on.gif) ![Oι σχέσεις με Tουρκία και Iταλία](../images/menu/121_off.gif)
![Oι Eλληνο-γιουγκοσλαβικές σχέσεις](../images/menu/122_off.gif)
![Oι επαφές με την Aγγλία](../images/menu/123_off.gif)
![H πολιτική των 'ίσων αποστάσεων'](../images/menu/124_off.gif)
![](../../images/dot_clear.gif)
![H Eλληνική εξωτερική πολιτική 1936-1944](../images/menu/130_off.gif)
|
![](../../images/dot_clear.gif) |
Οι διεθνείς σχέσεις της χώρας
Στη διάρκεια του Μεσοπολέμου, και τουλάχιστον έως τα μισά της δεκαετίας του 1930, η ελληνική εξωτερική πολιτική αναπροσαρμόστηκε, μετασχηματίζοντας τα αιτούμενα και τις πρακτικές της ανάλογα με τα ευμετάβλητα δεδομένα που χαρακτήριζαν την περίοδο αυτή. Η διασφάλιση των ζωτικών συμφερόντων της χώρας, η οποία -παρά τις πυκνές πολιτικές εναλλαγές- κινούνταν με γοργούς ρυθμούς προς την εσωτερική ανασυγκρότηση και τη βιομηχανική ανάπτυξη, απαιτούσε την υιοθέτηση ευέλικτων αλλά και άμεσων διπλωματικών μεθοδεύσεων. Αναμφίβολα η επιτυχία τέτοιων κινήσεων δεν εξαρτιόταν μόνο από εύστοχες επιλογές στη χάραξη της σχετικής πολιτικής, αλλά και από το ειδικό βάρος και τα διεθνή ερείσματα που διέθετε η χώρα στο διπλωματικό πεδίο.
![](../../images/dot_clear.gif) |