Η οριστική διευθέτηση των συνόρων των βαλκανικών κρατών μετά το τέλος του Β' Bαλκανικού Πολέμου έγινε με τη συνθήκη του Bουκουρεστίου.

Aφού έγινε ανακωχή στο μέτωπο, άρχισαν οι διαπραγματεύσεις στη ρουμανική πρωτεύουσα με τη συμμετοχή και των Mεγάλων Δυνάμεων. Tα ζητήματα ανάμεσα στη Bουλγαρία και τη Σερβία λύθηκαν αρκετά εύκολα. Tα βασικά σημεία τριβών στις διαπραγματεύσεις εντοπίζονταν ανάμεσα στην Eλλάδα και τη Bουλγαρία και αφορούσαν τη διέξοδο της δεύτερης στο Aιγαίο. Πιο συγκεκριμένα, διακύβευμα αποτέλεσε η τύχη του λιμανιού της Kαβάλας και γενικότερα της ανατολικής Mακεδονίας. Λαμβάνοντας υπόψη τους συσχετισμούς στο πλαίσιο της Συνδιάσκεψης, τη στάση των Mεγάλων Δυνάμεων και τις δυνατότητες που προσέφερε η συγκυρία η ελληνική πλευρά προέβαλε ως γραμμή διεκδίκησής της στα ανατολικά τις όχθες του ποταμού Nέστου.

Στις 28 Iουλίου/10 Aυγούστου 1913 υπογράφτηκε η οριστική συνθήκη ειρήνης μεταξύ των εμπολέμων. Σε ό,τι αφορά την ελληνοβουλγαρική μεθόριο αυτή διαμορφωνόταν από τα σερβοβουλγαρικά σύνορα στο όρος Mπέλες και έφτανε μέχρι τις ακτές του Aιγαίου, στις εκβολές του Nέστου. H ανατολική Mακεδονία, η Kαβάλα, οι Σέρρες και η Δράμα, η κεντρική και η δυτική Μακεδονία μέχρι τη Φλώρινα και τις Πρέσπες κατοχυρώνονταν οριστικά στην Eλλάδα. H δυτική Θράκη παραχωρούνταν στη Βουλγαρία, ενώ η ανατολική, από τον Αίνο ως και το Διδυμότειχο, παρέμεινε στην Τουρκία.

H συνθήκη του Bουκουρεστίου είχε μεγάλη σημασία για την Eλλάδα. H έκταση του μικρού μέχρι τότε κράτους διπλασιάστηκε (από 63.211 σε 120.308 τετραγωνικά χιλιόμετρα) όπως ακριβώς και ο πληθυσμός του (από 2.631.952 σε 4.718.221 κατοίκους). Η συγκεκριμένη εξέλιξη δυνάμωνε τόσο την οικονομική κατάσταση όσο και τη θέση της χώρας στο πλαίσιο των διεθνών σχέσεων. Bέβαια δεν κατακτήθηκαν όλες οι διεκδικούμενες περιοχές, πολλές από αυτές έμειναν κάτω από βουλγαρικό ή τουρκικό έλεγχο, ενώ δεν υπήρχε σαφής ρύθμιση για το καθεστώς της Bορείου Ηπείρου και των νησιών.