Με αυτό τέθηκαν οι βάσεις για την κατοχύρωση της δικαιοσύνης, την εξυγίανση
της διοίκησης, την καλύτερη απόδοση των δημόσιων οικονομικών και τον εκσυγχρονισμό
των ενόπλων δυνάμεων. Το όλο νομοθετικό έργο του Βενιζέλου ολοκληρώθηκε
κατά την επόμενη περίοδο του Μεσοπολέμου.
Οι "νομοπαρασκευαστικαί επιτροπαί" που συστήθηκαν άμεσα μετά
το σχηματισμό της πρώτης κυβέρνησης, το 1910, έσπευσαν να ασχοληθούν με
τη σύνταξη Αστικού Κώδικα και την αναθεώρηση και μεταρρύθμιση της Πολιτικής
Δικονομίας, του Ποινικού Νόμου και της Ποινικής Δικονομίας και του Εμπορικού
Νόμου.
Αναδιοργανώθηκε το δημοσιονομικό σύστημα επί το δικαιότερον και εισήχθηκε
ο φόρος συνολικού εισοδήματος.
Σημαντικές μεταβολές έγιναν και στο πεδίο του Ιδιωτικού Δικαίου προς
μια εκσυγχρονιστική κατεύθυνση, για ένα Δίκαιο που να συνάδει με τις εξελίξεις
της εποχής, χαρακτηριζόμενο, όπως έχει παρατηρηθεί, από νομοτεχνική αρτιότητα
και αποδεδειγμένη αντοχή στο χρόνο.
Στο πλαίσιο μιας κοινωνικής πολιτικής, εισήχθησαν κάποιες μεταρρυθμίσεις
που ανακούφιζαν τους ασθενείς οικονομικά πολίτες, όπως η απαγόρευση της
δήμευσης περιουσίας για χρέη ατόμων με χαμηλό ημερομίσθιο.
Το ελληνικό κράτος δεν είχε ασχοληθεί ποτέ σοβαρά μέχρι τότε με την
εργατική νομοθεσία. Τότε άρχισε η θεσμοθέτηση εργατικής πολιτικής από
την κυβέρνηση Βενιζέλου στα 1910-15, αναγνωρίζοντας τον αυξανόμενο ταξικό
ανταγωνισμό και θέλοντας να καθησυχάσει τους εργάτες και να εμποδίσει την
πολιτική τους ριζοσπαστικοποίηση. Αυτή την εποχή τέθηκαν τα θεμέλια της
εργατικής νομοθεσίας στην Ελλάδα. Είναι γεγονός ότι η συνολική εργατική
νομοθεσία τόσο αυτή που ψηφίστηκε όσο και αυτή που έμεινε στο στάδιο της
επεξεργασίας κάλυπτε όλο το πλάτος των εργασιακών σχέσεων, έστω κι αν υστερούσε
από ό,τι ίσχυε διεθνώς την ίδια εποχή.
Η εμπλοκή στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και ο Διχασμός φαίνεται να ανέκοψαν
τη νομοθετική δραστηριότητα. Είχε όμως προλάβει να συντελεστεί ένα αξιόλογο
νομοθετικό έργο που εκσυγχρόνιζε εντυπωσιακά τους θεσμούς του ελληνικού
κράτους.
|