Η μονή της Αγίας Αικατερίνης στο όρος Σινά
  Μεταξύ του 548 και 565, ο Ιουστινιανός έχτισε μία οχυρωμένη μονή για τους μοναχούς του Σινά στη βιβλική τοποθεσία της Φλεγομένης Βάτου, στους πρόποδες του όρους όπου ο Μωυσής παρέλαβε τις πλάκες του Νόμου. Το οχυρό περιέκλειε μία εκκλησία (αρχικά αφιερωμένη στην Παναγία και αργότερα στην Αγία Αικατερίνη), μοναστηριακά κτήρια και στρατώνες για τη φρουρά. Επιγραφές με το όνομα του αυτοκράτορα, της αυτοκράτειρας Θεοδώρας και του αρχιτέκτονα, ενός Παλαιστίνιου με το όνομα Στέφανος, εμφανίζονται χαραγμένες σε τρεις δοκούς της στέγης του ναού.
  Το καθολικό είναι μία ξυλόστεγη βασιλική με προεξέχοντα τετράγωνα παρεκκλήσια να πλαισιώνουν την αψίδα του ιερού. Μία μικρή ανοιχτή αυλή στα ανατολικά της αψίδας του ιερού περιέκλειε την κατά παράδοση Φλεγόμενη Βάτο (αργότερα αντικαταστάθηκε από το ομώνυμο παρεκκλήσι). Η ψηφιδωτή διακόσμηση του ναού μαρτυρά το υψηλό επίπεδο της τέχνης του ψηφιδωτού στην Ιουστινιάνεια περίοδο. Η μνημειώδης σύνθεση της Μεταμόρφωσης στο όρος Θαβώρ καταλαμβάνει την αψίδα του ιερού. Πλαισιώνεται από μετάλλια με πορτρέτα των αποστόλων, των προφητών και του βασιλικού προγόνου του Χριστού, Δαβίδ, στη μορφή του οποίου, σύμφωνα με τους μελετητές, αναγνωρίζονται προσωπογραφικά χαρακτηριστικά του ίδιου του Ιουστινιανού. Στο θριαμβευτικό τόξο, πάνω από την παράσταση της Μεταμόρφωσης, υπάρχουν δύο σκηνές από τη ζωή του Μωυσή που ανακαλούν τα βιβλικά γεγονότα που συνέβησαν στο χώρο: στην πρώτη ο Μωυσής λύνει τα σανδάλια του μπροστά από τη Φλεγόμενη Βάτο και στη δεύτερη παραλαμβάνει το Νόμο από τα χέρια του Θεού.