Οι Άγιοι Τόποι: Bηθλεέμ
  Ο ναός της Γέννησης στη Βηθλεέμ ήταν μαζί με τον Πανάγιο Tάφο στην Iερουσαλήμ ορόσημο για τους χριστιανούς προσκυνητές. Άρχισε να κτίζεται από τον Κωνσταντίνο Α' (326) και ανακατασκευάστηκε από τον Ιουστινιανό (μετά το 560). Το κωνσταντίνειο κτήριο αποτελούνταν από τρία κύρια μέρη κατά μήκος του άξονα: το περίστυλο αίθριο, την πεντάκλιτη βασιλική, τετράγωνης κάτοψης (26,5x26,5 μέτρα) και το ίδιο το μαρτύριο, ένα οκτάγωνο χτισμένο πάνω από το σπήλαιο της Γέννησης. Στο δάπεδο του μαρτυρίου υπήρχε ένα οκταγωνικό οπαίο, από το οποίο οι πιστοί μπορούσαν να δουν στο εσωτερικό του σπηλαίου. Το σχέδιο, μία βασιλική που προοριζόταν για τη συγκέντρωση των πιστών κι ένα οκτάγωνο που περιείχε τον ιερό τόπο, ανακαλούν στη μνήμη μας τα μνημειώδη μαυσωλεία των ρωμαίων αυτοκρατόρων. Ο ναός του Πανάγιου Τάφου στην Ιερουσαλήμ είναι βασικά του ίδιου τύπου, αν και η περίστυλη αυλή χώριζε τη βασιλική από το μαρτύριο.
  Όταν ο Ιουστινιανός αποφάσισε να αναστηλώσει το ναό της Γέννησης, έστειλε έναν αρχιτέκτονα, του οποίου όμως λέγεται ότι απέρριψε το έργο και τον αποκεφάλισε. Το αρχικό σχέδιο να υψωθεί ένας τρούλος πάνω από το μαρτύριο δε στέφθηκε με επιτυχία, εξαιτίας των μεγάλων διαστάσεων του κτηρίου. Το οκτάγωνο αντικαταστάθηκε εξ ολοκλήρου από μία τριπλή αψίδα σε σχήμα τριφυλλιού. Η βασιλική και το αίθριο επιμηκύνθηκαν και ένας νάρθηκας κτίστηκε ανάμεσά τους. Οι οικοδόμοι του Ιουστινιανού χρησιμοποίησαν τους κίονες και τα κιονόκρανα του παλιού ναού και πρόσθεσαν δέκα νέους κίονες και τέσσερις γωνιακούς. Μία βόρεια και μία νότια είσοδος, που έκλειναν με βαριές μπρούτζινες πόρτες, οδηγούσαν στο σπήλαιο.