Για τους χωρικούς η σπουδαιότερη κοινωνική σχέση εκτός οίκου ήταν με τους γείτονες. Επειδή καραδοκούσε πάντα ο κίνδυνος μιας καταστροφής που θα απειλούσε την ύπαρξη του αγροκτήματος, ήταν σημαντικό για το χωρικό να υπάρχουν στο χωριό πολλοί άνθρωποι διατεθειμένοι να τον βοηθήσουν, ανεξάρτητα από συμπάθειες ή αντιπάθειες. Γι' αυτό και για τους χωρικούς η σχέση με το γείτονα ήταν πολύ σπουδαιότερη απ' ό,τι μ' ένα μεμονωμένο φίλο, έναν εταίρο. Τη σχέση με τον εταίρο χαρακτήριζαν η πίστη, η στοργή, η συναισθηματική εγγύτητα κλπ.

Yπήρχε όμως πάντα και ο κίνδυνος η φιλία να καταρρεύσει, η εμπιστοσύνη να πληγωθεί. Πολλές μαρτυρίες παρόμοιων περιστατικών βρίσκουμε στον ποιητή Θέογνι. Τη σχέση με το γείτονα από την άλλη μεριά χαρακτήριζε μια συγκεκριμένη απόσταση και μία κατ' όνομα ισότητα όλων των γειτόνων. Η απόσταση αυτή προστάτευε τη γειτονιά από ρήξεις και φιλονικίες. Όταν μια σχέση εξ ορισμού δε στηρίζεται σε συναισθήματα, είναι μικρότερος και ο κίνδυνος να δημιουργηθούν συμπάθειες ή αντιπάθειες. ’ρα, η σχέση με τους γείτονες ανταποκρινόταν περισσότερο στις ανάγκες των χωρικών απ' ό,τι η σχέση με τον εταίρο.

Το Έργα και Ημέραι του Ησιόδου περιέχει πολυάριθμα γνωμικά που εκφράζουν τη θεμελιώδη εξάρτηση από τη βοήθεια των γειτόνων: «Aυτόν που σε αγαπάει να καλείς σε τραπέζι, τον εχθρό σου άσ' τον, και αυτόν να καλείς πιο πολύ, που κατοικεί κοντά σου· Γιατί αν γίνει τίποτα αλλιώτικο στον τόπο σου οι γείτονες άζωστοι θα 'ρθουν, οι συμπέθεροι θα ζωστούν. Κακό ο κακός γείτονας, όσο ο καλός καλό μεγάλο» (στ. 342-351).

Στις καθημερινές δουλειές οι γείτονες δε βοηθούσαν σχεδόν ποτέ ο ένας τον άλλον. Κι αυτό δε χρειάζεται να μας ξενίζει. Αντίθετα, είναι χαρακτηριστικό για τις κοινωνίες στις οποίες το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ήταν αυτάρκεις χωρικοί να φροντίζουν πρώτα το δικό τους οίκο και να στηρίζονται στη συνδρομή του γείτονα μόνο σε απρόβλεπτη ανάγκη. Η γειτονιά ήταν μια κοινότητα αλληλεγγύης που ενεργοποιούνταν όχι στην καθημερινή ζωή, αλλά στις συχνές και πολυάριθμες περιπτώσεις ανάγκης έκκλησης βοήθειας από τους γείτονες. Επειδή οι χωρικοί ήταν ενσωματωμένοι στην κοινότητα του χωριού και είχαν διαμορφώσει σταθερούς κανόνες, υποχρεωτικούς για όλους, μπορούσαν να αναγκάσουν τους συγχωριανούς να τηρήσουν την αρχή της αλληλεγγύης. Όμως η γειτονιά ήταν σημαντική εκτός των άλλων και επειδή καθόριζε για τον καθένα τη σταθερή του θέση μέσα στην ομάδα και μ' αυτό τον τρόπο μπορούσε να εγγυηθεί στους πολλούς τη διατήρηση της τάξης.