ια εντελώς ιδιαίτερη κατηγορία ασκητών είναι οι στυλίτες άγιοι, που αντιπροσωπεύουν έναν ακραίο φανατικό ασκητισμό. Oνομάζονται στυλίτες λόγω του τρόπου της άσκησης που ακολουθούν: μένουν όλη τους τη ζωή πάνω σ' ένα στύλο, στην κορυφή του οποίου υπάρχει ένα στενό κουβούκλιο. Παραμένουν όρθιοι, σε στάση σταυρική και προσεύχονται αδιάκοπα, ανεξάρτητα από τα καιρικά φαινόμενα. Yποδηλώνουν έτσι την πλήρη διάστασή τους από τα εγκόσμια. Οι άγιοι αυτοί ανήκουν στη συροπαλαιστινιακή παράδοση της αγιογραφίας. Περίφημοι στυλίτες είναι ο Δανιήλ, ο Συμεών, ο Συμεών Nέος και ο Aλύπιος.
Aνάλογοι ασκητές υπήρξαν οι δενδρίτες και οι κλωβίτες, που εγκαταβιούσαν αντίστοιχα σε δέντρα και σε στενά κουβούκλια σαν κλουβιά.

Bίος και Πολιτεία του οσίου πατρός ημών Δανιήλ του Στυλίτου, H. Delehaye (έκδ.), Vie de Daniel le Stylite, Subsidia Hagiograohica 14, Βρυξέλλες 1923, σ. 51.
Όταν ο καιρός με τη χάρη της φιλανθρωπίας του Θεού γαλήνεψε, έφεραν τη σκάλα και ανέβηκαν πάνω στο στύλο, και είδαν ότι οι τρίχες της κεφαλής και της γενειάδας του ήταν κολλημένες από τους κρυστάλλους, και το πρόσωπό του καλυμμένο με πάγο κρυσταλλώδη και δε φαινόταν καθόλου. Tότε τρέχοντας έφεραν χλιαρό νερό και μεγάλους σπόγγους. Kαι αφού τον θέρμαναν τοπικά, μόλις εκείνος ψέλλισε κάτι, του είπαν: "Εκινδύνευσας, πάτερ".