|
|
Θεσμοί και διακυβέρνηση
Σώζεται πληθώρα επιγραφικών και φιλολογικών πηγών αναφορικά με το πολίτευμα της Μιλήτου στις διάφορες φάσεις της ιστορίας της. Το αρχαιότερο αξίωμα στην αριστοκρατική Μίλητο ήταν του αισυμνήτη, που εγκαθιδρύθηκε προφανώς μετά τη βασιλεία. Ελάχιστα είναι γνωστά για τη λειτουργία του πολιτεύματος της αριστοκρατίας, που σε κάθε περίπτωση διήρκεσε το αργότερο έως το 513 π.Χ.
Κατά τη διάρκεια της Ιωνικής επανάστασης ο Ισαγόρας επέβαλε το πολίτευμα της ισονομίας, δηλαδή μια μορφή μετριοπαθούς δημοκρατίας. Μετά την περιπέτεια των εσωτερικών ταραχών των μέσων του 5ου αι. π.Χ. και την ολιγαρχία, στην οποία κυριαρχούσαν οι αξιωματούχοι με τον τίτλο «επιμήνιοι», η πόλη υιοθέτησε δημοκρατικό πολίτευμα, που είχε πολλά κοινά στοιχεία με το αθηναϊκό. Ιδιαίτερα η βουλή παρουσίαζε πολλές ομοιότητες, ως προς τη λειτουργία της, με την αθηναϊκή βουλή. Υπήρχαν οι πρυτανείες και η εκπροσώπηση των βουλευτών με το σύστημα των φυλών, ορισμένες μάλιστα εκ των οποίων ήταν ίδιες με τις αντίστοιχες αθηναϊκές. Το σύστημα αυτό αντικατέστησε το παλαιότερο ιωνικό σύστημα των έξι φυλών (Οίνοπες, Όπλητες, Βορείς, Αργαδείς, Γελέοντες και Αιγικορείς). Η βουλή της Μιλήτου είχε προβουλευματικό ρόλο, δηλαδή αποφάσιζε ποια σχέδια ψηφισμάτων θα συζητηθούν στην εκκλησία. Οι βουλευτές εκλέγονταν, ακόμα και το 2ο αι. π.Χ., με κλήρωση. Το πολίτευμα αυτό παρέμεινε κατά βάση το ίδιο μέχρι την Ελληνιστική περίοδο, με κάποιες αναπόφευκτες διακοπές λόγω των συνεχών πολιτειακών μεταβολών. Τελικά, κατά την πρώιμη φάση της ρωμαϊκής διοίκησης της Μικράς Ασίας η Μίλητος επέστρεψε στην ολιγαρχία, όπου κυριαρχούσε το σώμα των 50 αρχόντων.
Οι επιγραφές της Κλασικής και της Ελληνιστικής περιόδου κάνουν λόγο για ακόμη μία σειρά αξιωματούχων, όπως οι στρατηγοί, οι ταμίαι, οι πράκτορες και ο γραμματεύς.
|
|
