Οι πελέκεις και οι αξίνες αποτελούσαν δύο βασικές κατηγορίες εργαλείων, τα οποία χρησιμοποιούσε ο γεωργός της Πρώιμης Νεολιθικής εποχής για την αποψίλωση του δάσους αλλά και για άλλες ξυλουργικές εργασίες.

Κατασκευάζονταν από ποτάμιες πέτρες, τις οποίες συνέλεγαν οι κάτοικοι μιας κοινότητας όταν επισκέπτονταν τις ποτάμιες αποθέσεις, που βρίσκονταν όχι σε μεγάλη απόσταση από τον οικισμό τους. Τα υλικά ήταν συνήθως μεταμορφικά πετρώματα κοκκώδους ή σχιστώδους υφής (σερπεντίνες, σχιστοσερπεντίνες, μικροδιορίτες, κ.ά.).

Τα εργαλεία κατασκευάζονταν με λείανση και τριβή της επιφάνειας του πετρώματος με τη βοήθεια νερού και άμμου, διαδικασία δύο και τριών ωρών.

Αρχικά, διαμόρφωναν τη σκληρή επιφάνεια του πετρώματος με σφυροκόπημα και κατόπιν την λείαιναν. Στα πιο σκληρά πετρώματα περιόριζαν τη λείανση μόνο στην κόψη, ενώ στα μαλακότερα λείαιναν όλη την επιφάνεια του εργαλείου. Κατόπιν, σφήνωναν το εργαλείο σε λαβή (στειλεό) από ξύλο ή ελαφοκέρας, στο οποίο είχε διαμορφωθεί κατάλληλη υποδοχή. Στη Νεότερη Νεολιθική τα συστήματα στειλέωσης παρουσίασαν περισσότερες παραλλαγές και έγιναν πιο σύνθετα.

Ανάλογα με τη χρήση τους, οι πελέκεις και οι αξίνες είχαν διαφορετικά μεγέθη και μορφολογία. Οι πελέκεις ή οι σφηνοπελέκεις κατασκευάζονταν συνήθως από σκληρά μικροκρυσταλλικά πετρώματα και είχαν συμμετρική κόψη που τοποθετούνταν σε θέση παράλληλη της λαβής. Οι αξίνες κατασκευάζονταν σε πιο μαλακά πετρώματα και είχαν ασσυμετρική, λοξότμητη κόψη που τοποθετούνταν εγκάρσια της λαβής.

Ένας μεγάλος αριθμός διάφορων τύπων τέτοιων εργαλείων προέρχεται από τις νεολιθικές κοινότητες του Αιγαίου που έχουν ανασκαφεί, ενώ διάσπαρτος από πελέκεις και αξίνες είναι συνήθως ο χώρος γύρω από οικισμούς που δεν έχουν ανασκαφεί ακόμα.