Η περίοδος του μεσοπολέμου στην Ελλάδα χαρακτηρίστηκε από την προσπάθεια ανασυγκρότησης μετά από τις νέες δραματικές αλλαγές που προκάλεσε η Μικρασιατική καταστροφή. Η διχοτόμηση του πληθυσμού σε βενιζελικούς - βασιλικούς ήταν συνεχιζόμενο αποτέλεσμα του Εθνικού Διχασμού. Στο κοινοβουλευτικό επίπεδο η περίοδος αυτή στιγματίστηκε από μια σειρά κινημάτων και κυβερνητικών ανατροπών καθώς και πολιτικής διαμάχης γύρω από το θέμα του πολιτεύματος (βασιλευομένη ή αβασίλευτη δημοκρατία). Οξύμωρο σχήμα, και ενδεικτικό της δυσλειτουργίας των πολιτικών θεσμών, είναι ότι το δημοκρατικό καθεστώς ψηφίστηκε το 1924 από μία κυβέρνηση που προήλθε από την κατάλυση των συνταγματικών θεσμών. Το 1926 έγινε μια προσπάθεια αποκατάστασης του ομαλού πολιτικού κλίματος με την προκήρυξη νέων εκλογών και το διορισμό επιτροπής για την επεξεργασία νέου συντάγματος.