[Οι άνθρωποι μετακινούνται]
[Προσκυνητές και περιηγητές]
[Η εποχιακή μετακίνηση]

Στον ενιαίο γεωγραφικά χώρο της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας, συχνό ήταν το φαινόμενο των ταξιδιών από πιστούς ως τους Αγίους Τόπους, τα Ιεροσόλυμα ή τη Μέκκα, ανάλογα με το θρήσκευμα του καθενός. Για λόγους ασφάλειας και συντροφιάς, οι πιστοί οργανώνονταν σε ομαδικά ταξίδια, τα προσκυνήματα. Όσοι ταξίδευαν για να προσκυνήσουν ως τους Αγίους Τόπους αποκτούσαν κατόπιν το τίτλο του χατζή. Αλλά και η γιορτή κάποιου αγίου με το αντίστοιχο πανηγύρι, αποτελούσε κίνητρο για το ταξίδι πιστών.

Από το 17ο αιώνα μια άλλη ομάδα ατόμων που κινούνταν στην Oθωμανική Aυτοκρατορία ήταν οι Δυτικοευρωπαίοι περιηγητές, οι οποίοι απέκτησαν έντονο ενδιαφέρον για τη χώρα και τους πληθυσμούς της, καθώς αποτελούσαν κάτι το άγνωστο και το διαφορετικό γι' αυτούς. Αρχικά η Αναγέννηση, με την ανάπτυξη έντονου ενδιαφέροντος για την κλασική Αρχαιότητα και στη συνέχεια ο Διαφωτισμός, με τη στροφή στις θετικές και φυσικές επιστήμες, συνέτειναν στην πρόκληση του ενδιαφέροντος φυσικών επιστημόνων και ιστοριοδιφών για τόπους άγνωστους και ανεξερεύνητους, καθώς και στην αναζήτηση των απογόνων και των καταλοίπων της κλασικής Αρχαιότητας στους χώρους που ανέφεραν οι αρχαίοι συγγραφείς. Κάποιες φορές ήταν απεσταλμένοι των βασιλιάδων τους κι άλλοτε κατέφθαναν με προσωπική τους πρωτοβουλία. Οι άνθρωποι αυτοί, γνωστοί ως περιηγητές, περιδιάβαιναν περιοχές της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας, με κάποιο οδηγό και μεταφραστή και κατέγραφαν τις εντυπώσεις, τις νέες γνώσεις και εμπειρίες που αποκτούσαν από το ταξίδι τους.