εννήθηκε μεταξύ των ετών 812 και 818 στο Παλέρμο της Σικελίας και πέθανε στην Κωνσταντινούπολη γύρω στο 886. Η μνήμη του Ιωσήφ εορτάζεται στις 3 Απριλίου. Έγινε μοναχός στη Θεσσαλονίκη και στην Κωνσταντινούπολη ίδρυσε τη μονή του απόστολου Βαρθολομαίου. Ως υποστηρικτής του πατριάρχη Ιγνάτιου εξορίστηκε επί της πατριαρχίας του Φώτιου στην Κριμαία. Το 867 επανήλθε στην Κωνσταντινούπολη, όπου δέχτηκε το αξίωμα του πατριαρχικού σκευοφύλακα.
Ως υμνογράφος υπήρξε παραγωγικότατος. Επιδόθηκε κυρίως στη σύνθεση κανόνων, αλλά και κοντακίων, καθώς και πλήθους άλλων τροπαρίων. Το πρόβλημα της γνησιότητας των παραδοθέντων έργων του δεν έχει βρει ακόμη την οριστική του λύση. Στον Ιωσήφ αποδίδεται και η συμπλήρωση της Οκτωήχου, γνωστής ως Νέα Οκτώηχος.

Απόσπασμα από τον κανόνα του Ιωσήφ Υμνογράφου στη Θεοτόκο, που ψάλλεται το Σάββατο του Ακάθιστου Ύμνου (τροπάριο της γ' ωδής), W. Christ, M. Paranikas (έκδ.), Anthologia Graeca carminum christianorum, Λιψία 1871, σ. 248.